Lay

From Spielmaterial
Jump to navigation Jump to search

Ten laatste wanneer de uitgevers van spellen de ingezonden spelvoorstellen afwijzen, begint de spelontwerper te dromen van uitgeven in zijn eigen uitgeverij. Natuurlijk is dit haalbaar, maar er zijn een paar dingen waar u rekening mee moet houden waar u van tevoren misschien niet aan had gedacht, zoals:

  • de kosten van een grafisch ontwerper
  • de wettelijke grondbeginselen (CE-teken, speelgoedverordening, groen punt)
  • de organisatorische vereisten (handel, belastingkwesties, EAN-codes)
  • de financiering (eerst betalen, dan verkopen)
  • de distributie (dealervoorwaarden, eerlijke prijzen, marketinginspanning)
Boxes.jpg

Moge dit je bespaard blijven.... Hieronder volgen een paar interessante achtergronden en basisoverwegingen, die u moeten helpen om Paul's nachtmerrie voor u te voorkomen.


Hoe een spel gemaakt wordt

Hier vindt u een korte uitleg van het agentschap Projekt Spiel, hoe een spel in de eerste plaats tot stand komt: Hoe ontstaat een spel?

Meer ook in de Gids voor Speluitvinders.

Financiën

Games worden door eindgebruikers meestal als duur beschouwd. In vergelijking met eenmalige gebeurtenissen zoals naar de film gaan, is een spel echter zeer goedkoop omdat het herhaaldelijk kan worden gebruikt. Een probleem kan zijn dat niet elke deelnemer aan een spel voor zichzelf betaalt, maar meestal koopt één persoon een spel alleen en gebruiken de andere spelers het spel gratis.

Veel interessanter is echter dat de waarde van een spel vaak aan het materiaal wordt gekoppeld. Vaak is het gebruik van veel houtmateriaal een rechtvaardiging voor een hoge prijs. De kwaliteit van het spelplezier vloeit nauwelijks voort in deze evaluatie. In dezelfde mate is de grootte van de speldoos geassocieerd met de waarde.

De uiteindelijke verkoopprijs is in hoofdzaak het resultaat van de productiekosten. De materiaaleigenschappen hebben dus een rechtstreeks effect, en de keuze van de afmetingen van de dozen kan worden gebruikt om de winstmarge te variëren. Er moet rekening worden gehouden met speciale marketingmaatregelen. Hieronder volgt een ruwe modelberekening voor een fictief spel, dat in de winkel wordt verkocht voor 19,99 €:


Es erhalten von 19,99 EUR, die der Kunde bezahlt:
Wie Hoeveel blijft
19,99 EUR
De staat (19% Belasting Toegevoegde Waarde) 3,19 EUR 16,80 EUR
De dealer (tegen een netto commerciële prijs van €8) 8,80 EUR 8,00 EUR
De auteur (tegen een royaltytarief van 6% van de netto commerciële prijs) 0,48 EUR 7,52 EUR
De producent 3,76 EUR 3,76 EUR
De uitgever 3,76 EUR 0,00 EUR

Hier wordt duidelijk waarom zelfs kleine verbeteringen in de uitrusting een onmiddellijke invloed op de kleinhandelsprijs hebben (als vuistregel wordt een factor 7 genoemd).

De op het eerste gezicht hoge handelsmarge vindt zijn rechtvaardiging in de verhoudingsgewijs lage omloopsnelheid. Bovendien heeft men niet per se games nodig en in schaarse tijden bespaart men graag op een dergelijk consumptiegoed. Trouwens, de meeste spellen verkopen niet door. De handelaar komt van dergelijke slecht lopende flippers af dan alleen met hoge kortingen, vaak onder de aankoopprijs.

Hieronder volgt een lijst van de in aanmerking te nemen kosten:

* Author De auteurs krijgen gewoonlijk een percentage van de verkoop van het spel. Dit is gewoonlijk 4-7% van de netto verkoopprijs. Voor een spel dat in de detailhandel ongeveer 40 EUR kost, ontvangt de auteur dus ongeveer 40-70 cent.

  • * Grafisch ontwerper

De noodzakelijke illustraties voor een spel maken vaak een groot deel uit van de totale kosten. Een gemiddeld bordspel kost dus ongeveer 2000-6000 EUR, afhankelijk van de inspanning. Bekende grafische kunstenaars zoals Franz Vohwinkel zijn veel duurder dan minder bekende. De inspanning vloeit logischerwijze voort uit het aantal gecreëerde afbeeldingen. Gewoonlijk worden de afzonderlijke componenten echter niet afzonderlijk gefactureerd, maar worden forfaitaire prijzen overeengekomen. Ook gebruikelijk zijn royalty's voor het gebruik van de beelden in latere uitgaven.

* Wood Components Houtcomponenten zijn betrekkelijk eenvoudig te berekenen. Gewoonlijk is de prijs per stuk ongeveer 3-6 cent. Bovendien kunnen er gereedschapskosten zijn voor nieuwe mallen (ongeveer 100-250 EUR per type).

* Plastic cijfers Het productieproces van miniaturen is zeer complex en duur. Een stuk gereedschap kost hier al snel enkele duizenden euro's. De werkelijke materiaalkosten voor de plastic figuur zijn lager dan die voor houten onderdelen. Door de hoge vaste kosten zijn plastic figuren voor kleine oplagen bijna onmogelijk te financieren. Hoe groter het aantal stukken, hoe kleiner echter het effect van deze factor per individueel spel. Dat is de reden waarom fabrikanten met grote oplagen graag plastic materialen gebruiken.

* Dice Ook voor dobbelstenen geldt dat plastic dobbelstenen goedkoper zijn dan houten dobbelstenen voor grote oplagen. Voor zeszijdige dobbelstenen wordt aanbevolen om voor korte series over te schakelen op houten dobbelstenen om de hoge basiskosten te vermijden.

* Papier en karton Kostenverhogend zijn niet de eigenlijke drukkosten, maar de kosten om de afdrukken op karton te lamineren, stansgereedschappen te bouwen, kaarten te sorteren, en vooral de instelkosten van druk-, stans- en sorteermachines).

* Logistiek Dit gedeelte wordt vaak vergeten. Dit komt doordat materialen niet in één fabriek worden geproduceerd, van vele leveranciers afkomstig zijn, en moeten worden geplukt. Elke zet op de kieslijn kost een paar cent, of het nu een spelbord is of een enkele dobbelsteen. Er moet ook rekening worden gehouden met opslag- en leveringskosten.

* Publicatiekosten In een kleine uitgeverij van spellen werk je gemiddeld een kwartaal tot een jaar aan een spel tot het uiteindelijk wordt uitgegeven. Er is veel werktijd nodig voor tests en optimalisaties en voor de organisatie van de afzonderlijke produktie- en distributiestappen. Kleine uitgeverijen doen dit met één of twee werknemers. Dit kan alleen voltijds gebeuren met veel enthousiasme of met grote verkoopseries.

* Marketing Hoe goed een spel ook is, het verkoopt niet zonder marketing. En ook al lijkt het soms dat spellen uit het niets succesvol worden - het is hard werken en duur. U moet rekenen met 3-10% van de berekende omzet.

Rechtliches

  • CE-markering: Dit MOET aanwezig zijn op alle spellen die in Europa in omloop zijn (verkocht of weggegeven). Door het aanbrengen van het merkteken bevestigt u dat het product voldoet aan de veiligheidsnorm, in dit geval DIN EN 71 (veiligheid van speelgoed). Hier staat voor bordspellen dat:
    • het bordje niet jonger dan 3 jaar moet erop staan (kinderen slikken kleinere delen in)
    • dat de gebruikte verven en vernissen niet giftig zijn en geen zware metalen bevatten, dat niemand zich kan bezeren (geen scherpe randen of punten, geen zuur), enzovoort. In principe wordt aan dit alles voldaan als plastic of houten onderdelen worden geïntegreerd die bestemd zijn voor spelletjes. Een overeenkomstige bevestiging kan worden verkregen bij de producenten. Het CE-teken zelf, alsmede het "niet jonger dan drie jaar"-teken kunnen van het internet worden gedownload.
  • Inlassen: Er zijn twee soorten apparaten voor dit. Enerzijds de "professionele", die bestaan uit een werktafel met een rolhouder en een plastic afdekking over een rooster. U doet het product in de foliebuis die aan de voorkant open is, trekt het geheel over het rooster en sluit het deksel. Aan de rand van het deksel bevinden zich lasdraden die het geheel van de rol scheiden en het aan de voorzijde sluiten. Tegelijkertijd blaast hete lucht naar binnen, waardoor de folie krimpt. Na een paar seconden gaat het deksel weer open en ligt het ding daar vastgelast. Kosten voor zo'n apparaat vanaf ongeveer 2500,- Euro. De tweede variant is een manueel apparaat dat alleen bestaat uit een lasarm en de rolhouder. Hier moet één keer gelast worden om het product van de rol te scheiden, d.w.z. om het in een zak te doen. Dan draai je het product 90 graden en las je het open gedeelte aan de voorkant. Dan neem je de bijgeleverde heteluchtblazer en blaast er een paar seconden van alle kanten op en het resultaat is hetzelfde. Kosten voor zoiets: een paar honderd euro (!). Als u niet meer dan 200 spelletjes per keer pakt, is dit het verstandigste alternatief.
  • De Groene Stip: Indien u spellen in omloop brengt met folieverpakkingen, moet u ofwel een terugnamesysteem aanbieden aan klanten en detailhandelaren (d.w.z. de portokosten betalen voor het terugzenden van de folie), ofwel de Groene Stip toepassen. Daartoe tekent u een contract met het Dual System en drukt u zelf de bolletjes op stickers die op de verzegelde verpakkingen worden geplakt. Productkosten: ca. 1 cent, afhankelijk van de grootte. Eenmaal per jaar geven zij een rekeningafschrift af, waarin wordt vermeld hoeveel verpakkingen en hoeveel gewicht aan film in omloop zijn gebracht.
  • EAN code: Niet absoluut noodzakelijk, maar wordt door veel handelaren aangenomen. Indien nodig, kan het ook later met stickers worden aangebracht.

Eigenverlag - ein Beispiel

Ein interessanter Artikel zum Thema Eigenverlag findet sich bei Bewitched Spiele:

BeWitched-Spiele ist 1998 als Eigenverlag mit dem Spiel "Stimmvieh" gestartet und hat inzwischen zwölf Spiele veröffentlicht. Bewitched Spiele ist ein Partner unserer Grosshandelsgenossenschaft Spiel direkt. Ein früher Erfolg war "Hossa!", dessen dritte Auflage inzwischen fast ausverkauft ist. Nachfolgend schildert die Autorin und Verlegerin Andrea Meyer anhand des Spieles Hossa! das Wagnis - und die Chance! - einen Eigenverlag anzugehen.

Datei:bewitched.jpg

Der Eigenverlag - ein Erfahrungsbericht von Andrea Meyer