Lay

From Spielmaterial
Jump to navigation Jump to search

Ten laatste wanneer de uitgevers van spellen de ingezonden spelvoorstellen afwijzen, begint de spelontwerper te dromen van uitgeven in zijn eigen uitgeverij. Natuurlijk is dit haalbaar, maar er zijn een paar dingen waar u rekening mee moet houden waar u van tevoren misschien niet aan had gedacht, zoals:

  • de kosten van een grafisch ontwerper
  • de wettelijke grondbeginselen (CE-teken, speelgoedverordening, groen punt)
  • de organisatorische vereisten (handel, belastingkwesties, EAN-codes)
  • de financiering (eerst betalen, dan verkopen)
  • de distributie (dealervoorwaarden, eerlijke prijzen, marketinginspanning)
Boxes.jpg

Moge dit je bespaard blijven.... Hieronder volgen een paar interessante achtergronden en basisoverwegingen, die u moeten helpen om Paul's nachtmerrie voor u te voorkomen.


Hoe een spel gemaakt wordt

Hier vindt u een korte uitleg van het agentschap Projekt Spiel, hoe een spel in de eerste plaats tot stand komt: Hoe ontstaat een spel?

Meer ook in de Gids voor Speluitvinders.

Financiën

Games worden door eindgebruikers meestal als duur beschouwd. In vergelijking met eenmalige gebeurtenissen zoals naar de film gaan, is een spel echter zeer goedkoop omdat het herhaaldelijk kan worden gebruikt. Een probleem kan zijn dat niet elke deelnemer aan een spel voor zichzelf betaalt, maar meestal koopt één persoon een spel alleen en gebruiken de andere spelers het spel gratis.

Veel interessanter is echter dat de waarde van een spel vaak aan het materiaal wordt gekoppeld. Vaak is het gebruik van veel houtmateriaal een rechtvaardiging voor een hoge prijs. De kwaliteit van het spelplezier vloeit nauwelijks voort in deze evaluatie. In dezelfde mate is de grootte van de speldoos geassocieerd met de waarde.

De uiteindelijke verkoopprijs is in hoofdzaak het resultaat van de productiekosten. De materiaaleigenschappen hebben dus een rechtstreeks effect, en de keuze van de afmetingen van de dozen kan worden gebruikt om de winstmarge te variëren. Er moet rekening worden gehouden met speciale marketingmaatregelen. Hieronder volgt een ruwe modelberekening voor een fictief spel, dat in de winkel wordt verkocht voor 19,99 €:


Es erhalten von 19,99 EUR, die der Kunde bezahlt:
Wie Hoeveel blijft
19,99 EUR
De staat (19% Belasting Toegevoegde Waarde) 3,19 EUR 16,80 EUR
De dealer (tegen een netto commerciële prijs van €8) 8,80 EUR 8,00 EUR
De auteur (tegen een royaltytarief van 6% van de netto commerciële prijs) 0,48 EUR 7,52 EUR
De producent 3,76 EUR 3,76 EUR
De uitgever 3,76 EUR 0,00 EUR

Hier wordt duidelijk waarom zelfs kleine verbeteringen in de uitrusting een onmiddellijke invloed op de kleinhandelsprijs hebben (als vuistregel wordt een factor 7 genoemd).

De op het eerste gezicht hoge handelsmarge vindt zijn rechtvaardiging in de verhoudingsgewijs lage omloopsnelheid. Bovendien heeft men niet per se games nodig en in schaarse tijden bespaart men graag op een dergelijk consumptiegoed. Trouwens, de meeste spellen verkopen niet door. De handelaar komt van dergelijke slecht lopende flippers af dan alleen met hoge kortingen, vaak onder de aankoopprijs.

Hieronder volgt een lijst van de in aanmerking te nemen kosten:

* Autor Autoren werden üblicherweise mit einem Prozentsatz am Verkauf des Spiels beteiligt. Dieser liegt meist bei 4-7% des Netto-Handelspreises. Bei einem Spiel, das im Handel etwa 40 EUR kostet, erhält der Autor somit etwa 40-70 cent.

* Grafiker Die notwenigen Illustrationen für ein Spiel machen oft einen Großteil der Gesamtkosten aus. So kostet ein durchschnittliches Brettspiel je nach Aufwand etwa 2000-6000 EUR. Bekannte Grafiker, wie Franz Vohwinkel sind dabei deutlich teurer als weniger berühmte. Der Aufwand ergibt sich logischerweise durch die Anzahl der erstellten Graphiken. Üblicherweise werden die einzelnen Komponenten aber nicht einzeln abgerechnet, sondern es werden Pauschalpreise vereinbart. Auch üblich sind Lizenzgebühren für die Verwendung der Bilder bei nachfolgenden Auflagen.

* Holzkomponenten Holzkomponenten sind relativ einfach zu kalkulieren. Meist bewegt sich der Preis pro Stück bei etwa 3-6 Cent. Hinzu kommen evtl. Werkzeugkosten für neue Formen (ca. 100-250 EUR je Typ).

* Kunststofffiguren Der Herstellungsprozess von Miniaturen ist dagegen sehr aufwendig und auch teuer. Ein Werkzeug kostet hier schon schnell mehrere Tausend Euro. Die eigentlichen Materialkosten für die Kunststofffigur sind geringer als die für Holzteile. Aufgrund der hohen Fixkosten sind Kunststofffiguren für kleine Auflagen kaum zu finanzieren. Je höher die Stückzahlen sind, desto geringer wirkt sich dieser Faktor je einzelnem Spiel aber aus. Deswegen greifen Hersteller mit großen Auflagen gern auf Plastikmaterialien zurück.

* Würfel Auch bei Würfeln gilt, dass Kunststoffwürfel bei hohen Auflagen günstiger als Holzwürfel sind. Bei sechsseitigen Würfeln empfiehlt es sich bei kleinen Auflagen auf Holzwürfel auszuweichen, um den hohen Grundkosten zu entgehen.

* Papier und Pappe Kostentreiber sind nicht die eigentlichen Druckkosten, sondern die Kosten, um die Drucke auf Pappe zu kaschieren, Stanzwerkzeuge zu bauen, Karten zu sortieren und insbesondere die Rüstkosten von Druckerei-, Stanz- und Sortiermaschinen).

* Logistik Dieser Anteil wird oft vergessen. Denn die Materialien werden nicht in einer einzigen Fabrik hergestellt, stammen von vielen Lieferanten und müssen kommissioniert werden. Jeder Handgriff am Kommissionierband kostet ein paar Cent, egal ob Spielplan oder einzelner Würfel. Auch Lager- und Lieferkosten sind zu bedenken.

* Verlagskosten In einem kleinen Spielverlag arbeitet man durchschnittlich ein viertel bis ein Jahr an einem Spiel bis es letztlich veröffentlicht wird. Viel Arbeitszeit wird für Tests und Optimierungen gebraucht sowie für die Organisation der einzelnen Produktions- und Vertriebsschritte. Kleine Verlage machen das mit ein oder zwei Mitarbeitern. Das geht nur mit viel Enthusiasmus oder mit großen Verkaufsauflagen hauptberuflich.

* Marketing Ein Spiel kann noch so gut sein, es verkauft sich nicht ohne Marketing. Und auch wenn es einem manchmal so vorkommt, dass Spiele aus dem Nichts erfolgreich werden - das ist aufwenige Arbeit und teuer noch dazu. Man sollte mit 3-10% des kalkulierten Umsatzes rechnen.

Rechtliches

  • CE-markering: Dit MOET aanwezig zijn op alle spellen die in Europa in omloop zijn (verkocht of weggegeven). Door het aanbrengen van het merkteken bevestigt u dat het product voldoet aan de veiligheidsnorm, in dit geval DIN EN 71 (veiligheid van speelgoed). Hier staat voor bordspellen dat:
    • het bordje niet jonger dan 3 jaar moet erop staan (kinderen slikken kleinere delen in)
    • dat de gebruikte verven en vernissen niet giftig zijn en geen zware metalen bevatten, dat niemand zich kan bezeren (geen scherpe randen of punten, geen zuur), enzovoort. In principe wordt aan dit alles voldaan als plastic of houten onderdelen worden geïntegreerd die bestemd zijn voor spelletjes. Een overeenkomstige bevestiging kan worden verkregen bij de producenten. Het CE-teken zelf, alsmede het "niet jonger dan drie jaar"-teken kunnen van het internet worden gedownload.
  • Inlassen: Er zijn twee soorten apparaten voor dit. Enerzijds de "professionele", die bestaan uit een werktafel met een rolhouder en een plastic afdekking over een rooster. U doet het product in de foliebuis die aan de voorkant open is, trekt het geheel over het rooster en sluit het deksel. Aan de rand van het deksel bevinden zich lasdraden die het geheel van de rol scheiden en het aan de voorzijde sluiten. Tegelijkertijd blaast hete lucht naar binnen, waardoor de folie krimpt. Na een paar seconden gaat het deksel weer open en ligt het ding daar vastgelast. Kosten voor zo'n apparaat vanaf ongeveer 2500,- Euro. De tweede variant is een manueel apparaat dat alleen bestaat uit een lasarm en de rolhouder. Hier moet één keer gelast worden om het product van de rol te scheiden, d.w.z. om het in een zak te doen. Dan draai je het product 90 graden en las je het open gedeelte aan de voorkant. Dan neem je de bijgeleverde heteluchtblazer en blaast er een paar seconden van alle kanten op en het resultaat is hetzelfde. Kosten voor zoiets: een paar honderd euro (!). Als u niet meer dan 200 spelletjes per keer pakt, is dit het verstandigste alternatief.
  • De Groene Stip: Indien u spellen in omloop brengt met folieverpakkingen, moet u ofwel een terugnamesysteem aanbieden aan klanten en detailhandelaren (d.w.z. de portokosten betalen voor het terugzenden van de folie), ofwel de Groene Stip toepassen. Daartoe tekent u een contract met het Dual System en drukt u zelf de bolletjes op stickers die op de verzegelde verpakkingen worden geplakt. Productkosten: ca. 1 cent, afhankelijk van de grootte. Eenmaal per jaar geven zij een rekeningafschrift af, waarin wordt vermeld hoeveel verpakkingen en hoeveel gewicht aan film in omloop zijn gebracht.
  • EAN code: Niet absoluut noodzakelijk, maar wordt door veel handelaren aangenomen. Indien nodig, kan het ook later met stickers worden aangebracht.

Eigenverlag - ein Beispiel

Ein interessanter Artikel zum Thema Eigenverlag findet sich bei Bewitched Spiele:

BeWitched-Spiele ist 1998 als Eigenverlag mit dem Spiel "Stimmvieh" gestartet und hat inzwischen zwölf Spiele veröffentlicht. Bewitched Spiele ist ein Partner unserer Grosshandelsgenossenschaft Spiel direkt. Ein früher Erfolg war "Hossa!", dessen dritte Auflage inzwischen fast ausverkauft ist. Nachfolgend schildert die Autorin und Verlegerin Andrea Meyer anhand des Spieles Hossa! das Wagnis - und die Chance! - einen Eigenverlag anzugehen.

Datei:bewitched.jpg

Der Eigenverlag - ein Erfahrungsbericht von Andrea Meyer